مدیریت زیرساخت شبکه

اصطلاح زیرساخت شبکه به منابع سخت‌افزاری و نرم‌افزاری که شبکه‌ی یک سازمان را تشکیل می‌دهند، به اضافه‌ی خدمات شبکه اشاره دارد. داشتن یک زیرساخت شبکه‌ی سازمان‌یافته، امکان اتصال به شبکه و افزایش کارایی عملیاتی را فراهم می‌کند و از آنجایی که همه‌ی اجزای زیرساخت شبکه با هم در ارتباط هستند، یک شبکه‌ی ارتباطی پایدار بین کاربران، برنامه‌ها، سرورها، فرآیندها، خدمات، شبکه‌های خارجی و اینترنت را نیز فراهم می‌آورد.

زیرساخت استاندارد شبکه دارای سه سطح است:

1. سخت‌افزار شبکه: از جمله روترها، سوئیچ‌ها و کابل‌ها

2. نرم‌افزارهای شبکه: شامل فایروال‌ها و سیستم عامل‌ها

3. خدمات شبکه: از جمله پروتکل‌های بی‌سیم و آدرس‌دهی IP

طبق تعریف سازمان بین‌المللی استاندارد(ISO)، مدیریت زیرساخت شبکه را می‌توان به پنج دسته‌ی اصلی زیر تقسیم کرد که به "FCAPS" معروف هستند:

مدیریت خطا: یافتن، تجزیه و تحلیل و عیب‌یابی خطاها در زیرساخت شبکه

مدیریت پیکربندی: ردیابی، مدیریت و ایجاد تغییرات در تمام اجزای داخل شبکه، به ویژه روترها، سوئیچ‌ها، سرورها و فایروال‌ها

مدیریت حسابداری (Accounting): کشف اطلاعات در مورد چگونگی استفاده از منابع در شبکه برای اتخاذ تصمیمات برنامه‌ریزی ظرفیت هوشمندتر

مدیریت عملکرد: ایجاد خطوط پایه‌ی عملکرد، واکنش به روندها و تجزیه و تحلیل عملکرد کلی اجزای شبکه

مدیریت امنیت: شناسایی و عیب‌یابی آسیب‌پذیری‌های امنیتی در شبکه